Wpływ zbyt niskiej temperatury na rośliny uprawiane w ogrodach może objawiać się w sposób bardzo różnorodny. Niektóre rośliny, najczęściej te pochodzące z klimatu ciepłego, ulegają uszkodzeniom nawet latem w niskiej temperaturze. Uszkodzenia wywołane chłodem obserwuje się na ogórkach. Natomiast drzewa i krzewy owocowe w naszej strefie klimatycznej narażone są późną jesienią , zimą i wczesną wiosną na obniżenie temperatury powietrza poniżej 0*C. szkody spowodowane takim spadkiem temperatury nazywamy uszkodzeniami mrozowymi.
Jednym ze skutków szkodliwego działania obniżonej temperatury jest utrudnione pobieranie wody. Może to doprowadzić do ujemnego bilansu wodnego i w konsekwencji do wysuszenia i śmierci organizmu. W naszym klimacie na takie warunki narażone są rośliny w okresie zimowym. Duże znaczenie ma dla nich zrzucanie liści przed nastaniem zimy, a u roślin szpilkowych znaczna redukcja powierzchni liściowej; zabezpiecza to rośliny przed nadmiernym parowaniem oraz chroni roślinę przed utratą wody i wysuszeniem. Na skutek długotrwałego zamarznięcia gleby dochodzi do fizjologicznego wysuszenia roślin i ich brązowienia a następnie zamierania.
Bardzo niebezpieczne w okresie zimy jest także zjawisko „ wypychania ” (tj. wysadzania ) roślin, np. późne sadzenie jesienią roślin, które nie zdążyły się zakorzenić . Może to wystąpić, po okresie długotrwałej odwilży, gdy woda przenika w rozmarznięte warstwy gleby. Gwałtowne obniżenie temperatury wywołuje zamarzanie, w wyniku czego gleba ulega rozsadzenia. Unoszące się ku górze jej warstwy powodują rozrywanie korzeni. Proces ten może doprowadzić do zamierania roślin. Uszkodzenia spowodowane mrozem mogą powstawać wskutek zamarzania wody i tworzenia się lodu w tkankach. Tylko tkanki suche, takie jak nasiona w stanie spoczynku , nie ulegają temu procesowi. Przed zamarzaniem chronią także w pewnym stopniu okrywy zimujących pąków. Silnie obniżenie temperatury prowadzi do wytwarzania lodu nawet i w tych tkankach oraz może spowodować pękanie pni i konarów.
Wytrzymałość roślin na niską temperaturę jest nie tylko cechą uwarunkowaną genetycznie, ale zależy także od fazy jej rozwoju i warunków środowiska. Wszystkie czynniki stymulujące wzrost ( np. nadmierne nawożenie azotowe i duża wilgotność ) zmniejszają tę wytrzymałość. Stopniowe obniżenie temperatury ok 0*C i dobre warunki świetle działają hartująco.
„ Wytrzymałość ” na ujemną temperaturę to zespół mechanizmów przeciwstawiających się skutkom jej działania.